GÜZELLİĞİN ON PARA ETMEZ
Aşık Veysel ne güzel söylemiş: “ Güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmasa…” Görüntüyle yaşayanlara bir tokat atar gibi …Beden ve “güzellik” üzerine kurgulanan tüm aşklara cevap verir gibi… Güzelliğin karşı tarafa yansıdığı haliyle tüm beyinleri sardığını haykırır gibi… Neyi görmek istiyorsak onu gördüğümüzü vurgular gibi… Üstelik kendisi görmeden… Yüreğine sağlık Aşık Veysel.
Günlük yaşamda oldukça sık duyarız.” Ay ne güzel kız, Allah bağışlasın…”, “ O kadar güzel ki bakmaya kıyamıyorum”, “ Ayşe Hanımın bir kızı var bir görün… Aman o ne endam. Oysa ki, “güzellik” yüreğimizde, içimizde, beynimizde, aklımızda, bu da bir dile gelse…
Güzel görmek istediklerimizi yürekten gördüğümüzde herkes güzeldir, görebilene…Yaratılan herkes özel ve güzeldir bilene…Güzellikleri görebilen için en güzeli yürektir anlayabilene…
Beden üzerine bir kurgunun sonucu olsa gerek, bakarız ve yargılarız.; çok güzel ya da hiç güzel değil. Güzel olan ya da olmayan kendinden bir şey katıyormuş gibi…Görüntü sadece görünendir. Belki de en kolayı, uğraştırmayanı. Bakalım… konuşalım. Bu kadar kolay mı?
Gerçek insanı veren değerlendirmeler, bedeninden çok ötededir ama görmek için bedenin dışında “ insanı” görebilmek gereklidir. İnsanı sevebilmek için de…Bedene ait olan tüm değerlendirmeler görüntüden öteyi görebilmek için yeterli değildir. Üstelik görüntüyle “insanı” değerlendirdiğimizde sadece güzel görebildiklerimizi değil bedeni aksayanları kötü görmeye de başlarız bir anda. Onun da yüreği var demeden üstelik…Kırıldığını, “güzel görünmeyi” herkes kadar istediğini düşünmeden hem de….Yüreğinin kendisi olduğunu kanıtlayana kadar da ne kadar tükendiğini anlatamadan, yıkılır koca bedenlerdeki ince ruhlar…
Yürek yok sayılarak yapılan tüm yargılamalar sadece görünene çıkar. Gördüğün ise insana uzak, gerçeğe karşı, yaşama ait olmayan, “insanı” yorandır.
Güzel olan uyumludur, sevilendir, istenendir, var olduğu kanıtlanmış olandır, her daim beklenendir…
Tüm güzellikler sizinle olsun, görebildiğinizde…
Reyhan Gazel
+072.jpg)
