24 Mart 2012 Cumartesi

Gülümseyin Gülümseyelim

Anlık açılan gözlerdeki gülümsemenin yine anlık olarak ortadan kaybolması yürekleri yorsa da, akılların devreye girmesi ile yorgunluk yine anlık kaybolur. Her şeyin anlık yaşandığı yaşantıdaki anlık iniş çıkışların değersizliği yine söyletiyor.

Derinlerdeki ayrıntıların, yüzeydeki hüznü anlık çıkarması durumunda ortaya çıkan bu değersizlik halinin çözülmesi yine anlık olarak mümkün mü? Cevap?

“Mümkün olup olmama” ile yola çıkarsak yine başa döneceğimizden ilerlemek için yöneldiğimiz kapının açılması belki de en doğrusudur. Kim var orada?

Kimse olmaz tabii. Yüreğimizin içinde bizden başka kimse olmaz. Derinlerdeki ayrıntının yüzeydeki hüznünü de yine kendimiz kendi yüreğimizden çıkartacağımıza göre seslenmenin anlamı var mı?

Ses yok! Ben varım. Sen! Tek bir yürek. Bir başına, yalnız, kendi halinde, derinleri kendi derinleri olan “yaratılmış”.

“Yaratılmış tek bir yürek”teki derinliği bulabilenlerle yola devam edeceğimize göre, insanın önce kendi yüreğine yönelmesini istememiz mümkün mü?


Her şeyden önce mümkün. Mümkünlük tek bir yürekle değil, her tek yürekle… Her birimiz, ben, sen, o… tekimiz, tek, bir…

Önce kendi yüreğimizin derinlerine uzaktan gülümsemekle yola çıktığımızdan, öteki yüreklerin içini bir tarafa bırakmanın zamanın geldi de geçti bile; Anlayabilenlere…


Uzaktan gülümsemenin bir sonraki adımı olan yakından bakmaya geçmeden önce bir tarafa bıraktığımız ötekiler hala yerlerinde. Üzgünüm ki kıpırdayan yok!

Yakından baktığımız yüreğimizin içindekiler, birer birer aklımızla da kavrayabileceğimiz noktada yer edinebildiğinden, doğru yolda olduğumuzu görebilmek ne güzel!

Uzaktan gülümseme ve yakından bakmak arasında gidip gelen yöneliş ısınmaları, yerini yavaş da olsa ellerin devreye girmesi ile dokunmaya geçebilmeli. Yoksa tekrar başa…

Ellerin dokunduğu yüreklerin derinlerindekiler birer birer akılla kavranıyorken yaşanılan hüzünlü gülümseme “olgunca” yaşamdaki yerini alıyor!

Tüm “verilenler” iş başında. İşin başında. Yüreğin başında. Yüreğimizin. Kendi yüreğimizin.

Gülümsemenin kolay olduğunu düşünenlere söylenecek sözümüz var ama buradan değil sözlerin bütünü. Yaşamdan verilecek cevaplarla… Kolayca.

Reyhan Şengün Gazel

     ANLAMAYANLARA NOTLAR   Biliyorum. Kimsenin kimseyi duymayı beceremediğini biliyorum. Niye, bilmiyorum. Bilmek bile istemediğimden...