Keriman

HARMAN SONU KADINI: KERİMAN


Ah nerde eski günler! Koşan delikanlılar, konuşmak için kovalanan tüm zamanlar…
Geçti, bitti geriye kalan hoş bir sada. Yıllar ne çabuk geçti, umutlar da. Şimdilerde zaman tüketmekten geriye ne kaldı? Beklemek, neyin beklendiği bilinmeden üstelik… Arayan soran da azaldı. Arada cılız sesler etrafta. Kaybedilen yitip giden koca bir ömür. Babamın koca malikanesinden ne kaldı ki. Esamesi bile yok şimdilerde. Duvarlar anlamsız, boş, gözler arıyor geçmişi bugünde ama bir anda gelen dış ses bozuyor aranan geçmişi. Yine boşluk, hiçlik bugüne özel.

Aynalar yalan olmalı bu görünen olmamalıyım. Baktıkça bakılası gelinen kadın nerede ki? Nereye kayboldu ? Aynanın arkasında mı ? Bakalım arkaya. Yok. Aynanın arkasında da bulamadım. Çok gerilerde olmalı, görünmeyen bir yerlerde. Dünyanın en güzellerinden biriydim, şimdi aranmayan oldum.

Ama yine de mutlu olmalıyım eskisi gibi. Herkese gülmeliyim, tüm cebimdeki parayı dağıtmalıyım çocuklar mutlu olsun diye. Nasılsa beni aç bırakmaz çocuklarım. ‘Gelin yavrular, alın paramın tümünü gidip kendinize bir şeyler alın.’ Ne de mutlu oldular bana da yaşam kaynağı… Çok param olsa da daha çok versem şu garip yavrulara.

Yine yalnızım. Herkes bir iş peşinde. Olsun yeter ki çocuklarım rahat olsun, aramasalar da…Biliyorum ya iyi olduklarını o da yeter…

Ne mutluydum eskilerde… Babamın göz bebeği, evin güzel, nazlı kızı… Kıyamazlardı bana hiç ... Bedenimin güzelliğini yüreğimden aldığım için belki de herkes severdi. Ben de herkesi. Dadılarla geçen, özenilerek geçen tüm çocukluğum şimdi birer anı. Hepsi yok oldu depremle, bitti tüm güzellikler. Yıkıldık evimizle birlikte, umutlarımızla birlikte. Hemen evlendirilmem tesadüf değildi, aç kalmayayım diye.

Evlenmek bile mutlu edemedi, hep boşluk eskiye özlem… Kocam iyiydi beni hep nazlandırdı herkese inat. Çocuklarım da. Ama yetmedi ki. Küçük prensesi mutlu edemedi yaşananlar….

Şimdi o da yok. Beni herkese inat nazlandıran kocam da gitti, çocuklarım da hep meşgul arayanım yok. Sadece hayaller, özlem, anılar…Ve mutlu edince mutlu olduğum küçük yavrular…İyi ki siz varsınız. Yine de yaşamak güzel. Gülmek güzel. Özlemlerin canlı olması daha da güzel.

Güzeller güzeli, bana gülmeyi öğreten anannem için…. İyi ki varsın.

Reyhan Gazel