Yangın Yeri

YANGIN YERİ

Gökyüzünde birbirine dolanırcasına hareket eden, yavaş ama kendinden emin bulutlar, adeta “güç bende” diyor. Evlerin, ovaların, vadilerin, patikaların, çatıların, binaların…. tam tepesini örtüyor. “ İstersem giderim istemezsem kalırım” dercesine.

Aşağıda kıpır kıpır bir o yana bir bu yana koşturan insanlar, gökyüzündeki bulutların kendinden emin duruşunu göremeyecek kadar darda. O kadar ki, başlarını kaldırmak bile zor geliyor tümüne.

Birbirlerine ihtiyacı olmasa da kenetli duran bulutlar, güç birliği içinde sarıyor tüm evreni. Sanki tüm evren bulundukları yerden ibaretmiş gibi. “Ötesi yok burasının” duruşuyla.

İnsanlar ne kadar aciz olduklarını koşturmanın içinde göremediklerinden, birbirlerine kenetlenerek kendi evrenlerindeki güçlerini doğaya karşı koyarcasına sergiliyorlar. Yine bulutların gücünü bilemeden. Kendilerini asıl kaplayan gücü göremeden…

Yeryüzüne arada bir bakıp, ağır hareketlerle kıpırdayan bulutlar, arada bir durup durum değerlendirmesi de yapmayı ihmal etmiyor. “Hadi biraz yukarı çıkalım”, “ Yok sağa devam edelim”… Birbirlerini kırmadan incitmeden, biraz yukarı, biraz sağ, biraz sol hareketlerle emin bir şekilde üstünde bulundukları evreni sarıyorlar yavaş yavaş.

Bir o yana bir bu yana koşturan insanlar, “dünyayı biz yarattık” söylemlerini birbirlerine söylemeseler de öyleymiş gibi davranmaya devam ediyorlar, el eleyken.

Bir anda gözü yukarda kendilerini kaplayan kenetli bulutları gören bir insan haykırıyor.” Koşmayın durun önce düşünelim. Koşarak değil insan olarak düşünerek hareket edelim.”

Düşünmeyi düşünen bir insan bulutların evrendeki yerini, kendisinin evrendeki yerini, doğanın evrendeki yerini, birlik içinde olmanın evrendeki yerini iyi biliyor olmalı. Her canlının, her var olanın evrendeki yerinin ve işlevinin farklı olduğunu bildiğinden…

Bulutlar ani bir hareketle duruyor, düşünen insanın varlığını hissedince. Bir bulut sözü alıyor tümüne anlatacakları olduğundan:

“Bulutlar, birbirine kenetli bulutlar, kendinden emin bulutlar, ağır hareket eden bulutlar düşünen insan, düşünülen evren var oldukça biz daha rahatız. Kimseyi kızdırmadan, incitmeden, işlevimizi bilerler olduğundan… Kendini bilenler olduğundan…Evreni görebilenler olduğundan. Yavaşlamayın, hızlanın, kara bulut kardeşler uzaklaşın buradan. Bizim burada yerimiz yok, olmayacak.“

Düşünebilen bir insan karşısında sadece bir insanın değil, doğanın bile duramayacağını bilenlere küçük armağan, gerisini, boşlukları doldurmak da okuyanların işi diyerek…

Sevgiyle kalın

Reyhan Gazel