YOLLARDA KIŞ YÜREKLERDE BAHAR
“Havalar nasıl olursa olsun sizin havanız iyi olsun” sözlerini mini etekli, hoş bayan söylediğinde bir başka, pos bıyıklı bir delikanlı söylediğinde bir başka…Sözler, söyleyen kişinin söyleyiş vurgusu ile beyinlerde yer tutar, bunu bilmek gerek. Bu bir tarafa…
Derdimiz sözler ve kişiler arasındaki uyum/ uyumluluk değil elbette. Bu başka bir yazım konusu. Derdimiz, gönüllerde kışı yaşamamak, yollardaki kışa rağmen… Baharı tatmak…Açan çiçekleri doğadan önce yüreklerde görebilmek…Taze kokulu bir doğayı yüreklerimizin içine yerleştirebilmek…Doğada kış yaşansa bile yüreklerde baharı yaşamak…Her zaman, her şartta…
Yaşam herkes için zor, kolay diyenini duymadığıma göre. Bu yaşıma kadar hem de. Ama zorluğa rağmen ayakta kalabileni/ kalabilenleri de gördüm bu yaşıma kadar. Doğada kışın en zorlu şartları yaşanırken üstelik…Yaşam yeterince zorken…Yüreklerin tazeliğini de gördüm bu yaşıma kadar…Dipdiri, canlı, heyecanlı, atak, üretken…
“Gökyüzünün altında her şey eski” sözünü yine hatırlatmak isterim burada. Hiçbir yaşananın bir daha yaşanmama ihtimali olmadığını düşünmeden. Her yaşananın bir daha, yine, tekrar yaşanacağını iyi bildiğimden hatırlatırım bu sözü. Yaşam sıkıntı verir bunu da iyi bilerek hatırlatırım. Sıkıntı verir de sıkıntıyı alıp almayacağımızı bilemem. Herkes farklı olduğundan. Yine de bilirim, kışa rağmen ayakta kalıp baharı yaşayanları, gururla söylerim, böylelerinin varlığını.
Kışa rağmen baharda ısrarcı olanları, yüreklerini kendi ellerinde tutanları, gıptayla izlerim. “Keşke herkes böyle olsa” diye iç geçirerek. Olmaz ama, iç geçirmemle kalırım çoğunlukla. Yıkılır bazıları en küçük soğukta, daha kar yağmadan üstelik. Korkarım böylelerinden, karın gerçek yüzünü gördüklerinde baharı iyice unutmalarından.
Yürekler o kadar geniş ki, yaşam gibi… Yaşamın gerçek yeri gibi…Her şey var içinde. Bulduğumuzda tadından geçilmez. Kışa rağmen, güzellikler ayaktadır, önce yüreklerde, sonra tüm yaşamın içinde. Ayakta olan yürek, güzellikler saçar her yere, her eve, her ortama, her kötüye, her … her…
Sarp ve dikenli yollarda kışa rağmen yürüyebilmek için kendi ayaklarımızın varlığı yeterlidir. Ayaklarımız varsa tabii. Ayakları olmayanlar bile bir çözümünü bulur ve yürür, kendi başına. Kimselere sığınmadan. Gerek de duymadan. Olduğu kadar…
Tüm yüreklerdeki kışı, bahara çevirenlere küçük bir hediye…Elimden bu kadarı şimdilik…
Reyhan Gazel
+072.jpg)
