HER ŞEYE AŞIĞIM
Durup dururken, göklerdeki kuşları yüreğimizde uçururken, dağların büyüklüğünü beynimizde anlayamazken, çimenlerin kıpır kıpır oluşunu gözlerimizle görerek değil, tenimizle hissederken ‘aşık’ olmamak ne mümkün. Her şeye aşık olamamak ne zor.
Aşka ‘aşık’ olmaktan öte, aşık olunacaklara ‘aşık’ olmak, aşkın kendisine değil, aşkı bulduklarımıza ‘aşık’ olabilmek beklenen bir bakış olmalı, yaşamın arasından.
Aşkı ‘aşkta’ bulmak, aşkın kendisinde bulmak, aşkı ‘aşık’ olunanda düşünmek de bir bakış, yaşama bakış… Yaşanılana bakış…Yaşanılmasını istenene bakış…
Kuşların yüreklere katkısını bildiğimden rahatım. Yüreklerim uçabilmesini istediğimden rahatım, uçan yüreklerin her şeyi görebildiğinden rahatım…
Yürekler uçarken, ‘insanı’ yüreklice yaşaması bana bunları yazdırtıyor. ‘İnsanı’, insanda yaşayan yüreklerin, her şeyi yüreklice görebilmesi yazdırtıyor. Yazdırtacak da…
Ağlayan bir ‘insanın’ neden ağladığını bilmek, ağlamaması için nasıl yaşaması gerektiğini bilmek, yaşama, ‘insana’ müdahale edememek kızdırıyor. Nice ‘aşk’ varken görememek, göremeyenlerin çokluğu uğraştırıyor. ‘İnsan’ adına uğraş…
‘Aşka’ ulaşamayanlar ‘insan’a da ulaşamaz düşüncem yüreğimde başı boş gezerken, dolu yerlerde kendini bulamaması üzüyor. Dolu yüreklerin ‘boş’ olduğunu bildiğimden…
Güzelliklerin, ‘güzel’ olanda güzelleşebileceğini yaşadığımdan, ‘güzel’e ulaşmaktan imtina edenlere kızmam da doğal.Yaşamın ‘güzel’ liğini göremedikleri için…’Güzel’ e ‘aşık’ olamadıkları için…
Her şey o kadar ‘güzel’ ki, ‘aşk’la bakıldığında…’aşık’ olunabildiğinde…Böcek bile güzel ‘aşık’ olarak görüldüğünde.
Yaşamı ‘aşk’ ile seyrettiğimizde, ‘güzel’ likleri görüp ‘aşık’ olduğumuzda yaşam daha anlamlı olmaz mı?
‘Aşk’ların yaşamı ‘güzel’liklere dönüştürmesi dileğimle…
Reyhan Gazel
+072.jpg)
