Yürekten Dile

Yürekten yüreğe akanların tümünü, yüreklice anlamaya çalışırken, dillerin, dileyenlerin söyledikleri önemsenmez mi? Akan yürek olunca mutlaka önemsenir. Herkes…

Bir yüreği var edebilmek kolay değildir. Yüreği kendisi gibi, kendisinin istediği gibi var edebilmek en büyük zorluktur. Yüreklerin olmadığı işlerin iyi gitmediğini bildiğimden rahatça söylüyorum. Dillerin söylediklerinin, dillerin dilediklerinin yaşamdaki karşılığının diller ve dilenenler olduğunu bildiğimden…

“Seni seviyorum”… “ Ben de seni…” diyen diller, sevgi dilenmeler yürekten olmadığında diğer yüreğe sadece sözle akar, yürekler başka işlerle meşgulken üstelik. Dillerin, dilenenlerin o anda hükmü vardır ama yüreğe ulaşmadığından hemen söner gider…Nereye gittiği bu yazımızın konusu değil , benim konum hiç değil. Yürekleri yüreklerde aradığımdan…

Diller söyler, diler…Ne söylediğini kulaklar duyar ve karşıdaki kulak/kulaklar…Ya gitmesi gereken asıl yer duyar mı? Yürek duymadığında dillerin, dilenenlerin hükmü kalır mı?

Güzelliklerin, yaşanılması beklenenlerin gerçek yerinin yürekler olduğunu bildiğimden, dilleri hiç dinlemem, duysam da. Yüreğim başka yerlerdedir duyarken bile…Yüreğime gitmeyen uçar gider.

Yürekten çıkanların dillerdeki tadı bir başkadır. Dilenenlerin de. Yürekten olan her şey güzeldir, yaşamın tüm güzelliklerinin bulunduğu yer olduğundan yaşamdaki yeri tartışılmaz. Tartışan da yürekten değil dilden tartışır.

“Ağzı olan konuşuyor” lafı tam da aradığım laf aslında. Konuşan sadece ağız dercesine, konuşmak için ağız olması yeterli der gibi…Ama eksik olan yüreklerin dilleri konuşturması, yürekten dilenmesi…

Yürekten yüreğe akanların karşısında kim durabilir ki! Söylenenlere kim hayır diyebilir ki! Hiç görmedim, göreceğimi de sanmıyorum. Yaşamların ancak yürekten aktığını bildiğimden…

Yürekten dile, yüreğinden dinle, konuş… diyen diller haklı mı sizce?

Reyhan Gazel