“Ben güzele güzel demem, güzel benim olmayınca” cümlesi ne de güzel özetlemiş tüm yüreğimden geçenleri. Siz de benim gibi düşünüyorsanız ne duruyorsunuz o zaman….
Geçmiş yazılarımı düzenli okuyanlar ne demek istediğimi anladı aslında bu satırları okurken. “Güzel” i nasıl tanımladığını da…Satır aralarında bir kadından bahsetmediğimi bilerek üstelik…
“Güzel” yüreklerdedir, görebilene…Yüreklerin temizliğidir anlayabilene…Temizlik, ruhların saflığıdır hissedebilene…Saflık iyiliğe çıkar düşünene…Düşünen “insan” a kıymet verendir yüreği sağlam olana…”Güzel” yüreği sağlam olandır, bilene…Safça yaşamın içinde var olandır, temiz hislerle kendini kurgulayandır, düşünebilendir yüreklice…
“Güzel”, evrendeki tüm “güzel” lerden haberi olandır. “Güzel” e ulaşmak için yürekleri ağır olandır. Ağır yürekle kıpır kıpır gezendir her yanda, yüreklerin içinde…Yüreklere konmayan “güzel”e “ güzel” demem herkes gibi… Tüm yürekliler gibi…
Bir başkası açken tok uyumayı aklından bile geçirmeyen; “güzel”dir. Sokaklarda gezemeyenlere inat sokaklarda salına salına gezen “ güzel” değildir, olamaz da. Mağdur evinde ağlarken gülebilen hiç değildir. Acılarını yüreğinde, kimselere hissettirmeden yaşayabilendir; “ güzel”
“Güzel”, sabah sıcak yatağından kalktığında ilk aklına “insanlar” için yapacakları gelendir. Yürekten yapılanların iyiliğe çıktığını bildiğinden rahattır. "Kendini" öteleyip, yürekleri sıcacık sarmaya çalışandır. Ötelenen "kendinin", yürekler ısındığında geri geleceğini anlayabildiğinden hep rahattır. Her kötülüğün iyiliğe çıkacağına inanandır, yaratandan ötürü. Yaratanın kötülerle onun adına uğraşacağını bildiğinden huzurludur.
“Güzel” güzelliklerin tümünü yaşayandır. Güzelliklere daha çok yakınlaşabilmek için didinendir. Oturmayan, koşandır, yaşama yetişmek için. Yaşamı ardına alabilendir. “Güzel”, güzel güzel gülendir, herkese…
“Güzel” kalabilmek için hep yenilenendir. Yüreğini sürekli ısıtarak. Isınan yüreğin, sıcaklığını herkesin hissetmesi için…Yakın durur, kaçmaz, sever, sevilir, hep…Uykuda bile…
Herkesi aynı sevendir, ayrım yapmadan… Mağduru daha çok sever, muhtacı kendi bulur. Evinde ağlayanlara yürekten ağlar. Sokaklara daha derinlerden bakar. Gözlerin içine girer, gerçeğin sadece orada olduğunu bilerek…Gözlerden yüreklere iner…Asıl ulaşılacak yer yürektir onun için. Yürekler yalansızdır, bilir…
“Ben güzele güzel demem güzel benim olmayınca” cümlesi artık bir başka değil mi? Bir gün herkesin “güzel” olacağı günler uzakta mı sizce?
Reyhan Gazel
+072.jpg)
