Çocuklarımızın Yüreğinden Geçenler

Ben okulu çok seviyorum aslında ama beni okullar sevmiyordu. Niye sevilmediğimi hiç anlamadım ki. Arkadaşlarım hep sevdi. Ben de onları. Ben evde oturmak istemedim. Arkadaşlarım gibi okula gitmek istedim. Ama gidemedim ki. Gidince de bana yapamayacağım şeyler söylediler. Yapamadım yine sevmediler. Ama ben evde oturmak istemedim hiç.

Okula gidemeyince evde ağladım. Beni götürün dedim ama götüremediler. Çünkü okullar beni sevmedi. Benim orada olmamı istemedi. Ben de hep yaramazlık yaptım. Çünkü evde sıkıldım. Arkadaşlarımla oynamak istedim. Ama beni okullar istemedi. Niye, bilemedim ki? Ben de hep ağladım. Başka ne yapabilirim? Canım sıkıldığında hep ağladım. Çünkü hiç arkadaşım yoktu evde.

Sonra bir gün beni okula götürdüler yine. Korktum. Yine eve gitmekten korktum. Ama beni oturttular sınıfa, arkadaşlarımın yanına. Beni okul sevdi mi? Ne oldu da sevdi? Bilmiyorum ki. Nasıl bileyim ki?

Sonra eve gelince yine korktum. Bir daha okula gitmek için ağladım. Sabah oldu yine okula gittim. Şaşırmıştım. Beni okul sevdi mi?

Sonra sabah oldu yine okula gittim. Oturdum okulda. Arkadaşlarımla oynadım. Mutlu oldum. Hiç okulda ağlamadım. Çünkü arkadaşlarım, öğretmenlerim vardı okulda. Hiç sıkılmadım ki. Okul beni sevdi mi?

Sonra yine okula gittim. Her sabah okula gittim. Hiç ağlamadım ki o zaman. Okulu sevdim ya okul da beni sevdi. Ben hep sevdim okulu, arkadaşlarımı, öğretmenimi, müdürümü. Onlar da beni sevdi. Artık korkmuyorum. Okulumu seviyorum, arkadaşlarımı, öğretmenimi.

Sordum beni sevdiniz mi? Hep sevdik dediler. Şaşırdım. Ama sevmediniz ki önce? Hep sevdik dedi okul bana. Beni seviyor okul. Ben de okulu. Hep mutluyum artık.

Beni neden sevdiniz? Anlattılar bana. Bakan amca istedi seni dediler. Sonra müdür amcalar. Ben de onları istedim. Beni istedikleri için. Sevdim. Ağlamadım, sıkılmadım. Sonra hep okula gittim.




Tüm engelli çocuklarımıza eğitim bayramı yaşatan Milli Eğitim Bakanımız Doç. Dr. Hüseyin Çelik’e, Genel Müdürlerimiz Ruhi Kılıç’a ve İbrahim Er’e en içten sevgilerimizle…

Bizlere uzattığınız ellerinizi hiç unutmayacağız.