Tanıyanlar bilir, yaşama fren yollarım birazcık ilginçtir. Herkesi şaşırtır, ben ise şaşıranlara şaşırırım. Şaşacak bir şey yok, konu bensem…Canımın istediği gibi… Öyle bir anda hemen yine kendimce bir yol bulurum. Kolayca hem de. Yaşamın farklılıklarını, yaşayabilmek adına verilmiş bir karardır. Karşılığında saygı beklemek, anlaşılmak çok dışımdadır böyle anlarda, beklemem de.
Böyle bir hafta yaşadım. Yorgunluğun yürekte olduğunu bildiğimden, yüreğimi alıp götürdüm farklı mekanlara, kimselerin gitmek istemediği yerlere. Bu sefer fren mekanım mezarlıktı. Yakınlarıma, sevdiklerime bir taş parçasının önünde de olsa yakın durabilmek için. Onların yaşantılarını yüreğimden geçirerek, taşların, mermerlerin ortasında…Son duraklarını yüreğime çekebilmek için…
Aliye teyzem, Sema abla, Ali amca, sevgili Bülent…Bilge hocamla bir daha ki frende buluşma sözünü vererek, ayrılış…Hepsi birbirinden kıymetli insanlar, yaşamdan kırgın ayrılanlar, gözleri arkalarında kalanlar, ama şimdi yaşamın görünen yerinde yoklar. Olamayacaklar da. Ama onları özlemek… Ah özlemek…Bunun yürekteki yansımasını bilerek yaşamak ne zor bilir misiniz?
Mezarlıkların ortasında geçen saatler yaşama gerçek bir fren oluyor. Ne kadar boş şeylere üzüldüğümüzün net anlatımı... Çocuk, genç, yaşlı hepsi umutlarla yaşadılar ve ayrıldılar. En komedisi birisi mezar taşına prof… yazdırmış ya da yazılmış. Gülümsedim. Toprağın altında ne ola ki profluk? Yine de gezindim mezarların arasında. Okudum, okudum, yazılanları okudum. Neler yazmıyor ki.
Kimi bebekken kaybettiği yavrusuna kocaman mermerden mezar yaptırmış, kimisinin mezarını ziyaret edeni yok belli ki, bakımsız öylece yatıyor yerin altında. Onlar daha ilgimi çekti daha çok okudum. Kimsesizlerin mezarına ziyaretin yüreklere katkısı büyüktür emin olun. Unutulmuşların…
Her ölüm erkendir, her ölüm acıdır…Bu söz o kadar anlamlı ki; düşünene… Geride kendinden bir parça bırakana erken öldü denir mi? Herkese acı geldi denir mi? Duruma göre değişir elbet. Hele ki sevgili Bülent’im, canım arkadaşım. Arkadaş acısı büyük inanın. Aniden ölümü yordu sevenlerini. Benim için dünyada tanıdığım en iyi 5 insan arasında yer alırdı. Ama ağlamadım, ağlamayacağım da. Sadece dualarla anmak daha anlamlı. Beni yakından görünce eminim mutlu oldu uzaklardan da olsa.
İnternetten artık yakınlarınızın mezar yerini bulmanız da mümkün. Mezarlık kapılarında da artık hemen öğrenebiliyorsunuz. Büyük kolaylık. Ziyaret de yürek için büyük hizmet. Yüreklerin yerlerinde daha anlamlı durabilmesi, yaşamın bütününü görebilmesi, gerçek bir fren yapabilmek için…Oynayıp gülerek yürek dinlenmez, daha yorar; bilene.
Bir daha fren durumum hakkında yazar mıyım, bilmiyorum. Ama bu sefer okudunuz işte, rahat yaşamlar dilerim herkese
Reyhan Gazel
+072.jpg)
