Bir hocam derdi ki, “ Krizi iyi yöneten hep kazanır. Kriz anlarında tek yapılacak şey sükunetle davranmaktır.” Belki bu sözleri söylemek kolay, uygulamak zor gelebilir herkese. Ancak, İnsanın yüreğinin gücünün büyüklüğü böyle anlarda ölçülmez mi?
Yaşam her anında, ummadığımız anlarda, kontrolümüz dışında da bizlere farklı yaşantılar yaşattığından, yüreğimizin gücünü arttırabilmemizin önemi daha net çıkar ortaya. Yürek gücümüz krizleri iyi yöneterek arttığından, bu artışın sınırı da olmaz. Yaşadıkça, gördükçe, var oldukça…
Her yaşanılana reaktif davranarak, sükunetimizi bozarak tepki vermemizin yaşamdaki ağır karşılığı, yüreğimizin gücünü daha da azaltırken, proaktif davranmamız yüreğimizi daha güçlü kılar. Her zaman, her yaşta, her olayda…Sakince, düşünülerek atılan her adımın karşılığının olumlu geri dönüşünü bildiğimden…
Sakince düşünürken, krizin çıkış noktasını, çözümlerini daha iyi görebilmemiz, böyle anlarda yüreklice ortaya çıkmamız, bazen de yüreğimizi geriye atmamız neden zor gelir? Her yaşantıda, sıkıntı yaşanan her anda, sükunetimizi kaybettiğimiz durumlarda kazanamayacağımızı bildiğimden rahatım…
Dillerin yüreklerin önüne geçtiğinde, yüreklerin taşıyamayacağı yüklerin sırta alınmasını hiç anlayamam. Yüreğinin gücünü göremeyenleri de…
Kriz, içinden çıkılmaz gibi görünen durumlarda söylenir. Oysa ki yaşamda yüreklice bakıldığında içinden çıkılamayan hiçbir olay yoktur. Krizler çıkar, çıkartılır, krizler çözülür, çözdürülür… Krizi çıkartan da çözen de insandır.
Her şeye tepkisel yaklaştığımızda, en kolay çözümlenebilecek kriz bile yumak haline gelir. Niyetimiz çözmek olsa bile, yüreğimiz çözebilecek durumda olmadığından…Beynimiz her şeyi bildiğini düşündüğünden… Yüreklerimiz hor görüldüğünden…Unutulduğundan… Kalp çarpıntısının beyinden değil, yürekten geldiğini bildiğimden…Çarpan yüreklerin beyni yanlış yönlendirdiğini düşündüğümden…Yanlış yönlenen yüreğin reaktif davranışları oluşturan tepkileri ortaya çıkarttığını anlayabildiğimden…
Gülümsenerek yapılan her eylemde, kriz eyleminin çözümünde de işe yaradığını hep görürüm. Herkese tavsiye ederim. Gülümseme ile yüreklerimizin beynimizle birlikte yola çıktığını hep anlayabilirim. Ama gülümsemenin öneminin anlaşılmamasını hiç anlayamam. Yüzü asık, beyni, yüreği ciddi olmayanları hep gördüğümden…
Her an sükunetin, gülümsemenin yaranını görerek yaşamak kriz anlarında da uygulayabilmek, yürekleri daha güçlü kılar. Sakince, yüreklice, düşünülerek atılan her adımın karşılığı kriz anlarında da kriz dışındaki anlarda da hep sonucu olumlu gelir, bize, yaşama, herkese…
Yine de herkese krizsiz, huzurlu bir yaşam dilerim
Reyhan Gazel
+072.jpg)
