Sığıntı kelimesinden rahatsız olanlar arasında bile çok rastlanır, sığınma isteği. Sığınılan kişi sanki kendi gibi kişi değilmiş gibi. Sığınılacak kişinin kendinden farkı varmış gibi, kendini ihmal ederek sığındığını bilmiyormuş gibi… Garip
Herkesin aynı yürekle doğduğunu bilmeyenlerdir sığınma isteği duyanlar. Aynı yüreği daha sıkı yapabilmek için uğraş vermeyenlerdir bu insanlar. Nedenini bilmek acı verir yüreği sağlamlara. Yüreği sağlamlar, sığınılacak kişi olabilmek için değil, kendileri için uğraş verdiklerinden… anlayamazlar.
Sığıntı kelimesinin kulakları tırmalayan duruşu, yaşamın içinde sığınanları rahatsız etmez. Belki çaresizlikten belki kolaya kaçmaktan. Kendileri ile uğraşmadıklarından. İnsanın kendisi ile uğraşmasının zorluğunu bilmekten…
Bilinmez, gerçek neden söylenmediğinden… Ama anlaşılır.
Yürek üzerine onca yazıdan sonra hala başarı, başarısızlık konuşmalarının etrafımızda yapılıyor olması, sığınılarak çözüm aranması garipliğin en büyüğü benim gözümde. Uğraş vermeden elde edilmeye çalışılanlara ulaşmanın en kolay yolunun sığınmaktan geçtiğini bildiğimden… Anlayamam, anlayamadım da.
Sığınılacak limanların her zaman etrafımızda olma ihtimali vardır, inkar edilemez. Zorda kaldıkça sığınılır, bunu da bilirim. Ama sürekli de sığıntı gibi yaşanmaz, bunu daha iyi bilirim. Alışkanlığa dönüşmesidir kızdığım, yaşama, yüreğe rağmen…
Kendimiz olarak ayakta kalabilmenin güzelliği yüreklerde kendini bulur, bulabilene. Gizli de değildir, anlayabilene. Kendi gücünü kendi var edenlere sığınmanın kolaylığı sarmamalı yürekleri, yaşantıyı…
Aramak zordur diyenlere inat, kolaydır, daha kolay. Sığınmanın getirdiği yükten daha anlamlı.
Yaza yaza bahar geldi, kışı da bekleriz… Yeter ki yürekler sığınmasın başka yüreklere.
İşimiz ne?
Sığınmayı alışkanlık haline getirmeyenlere küçük bir hediye…
Reyhan Gazel
+072.jpg)