Tekrar çocuk olabilsek “bugünkü aklımızın” ne işe
yarayacağını düşünmek belki de “HİÇ” e açılan kapıdır. Düşünelim…
“Her yaşın “HİÇ”i kendine özeldir” gibi anlamı olmayan bir
diyaloga girecek değilim elbette. “HİÇ”, varlığın tam değillemesi olmazken, her
şarta göre değişebilirliğini “bugünkü akıl” ekseninde düşünebilmenin sadece
kavramın içeriğini şekillendirmek adına önemli olduğunu bilebilmek önemlidir.
Bazen aklımıza net yerleştiremediğimiz kavramları aklın
şablonları ile düşünerek, doğru çizgide kendimizce anlamlandırabiliriz. Her
aklın şablonu bir diğerine uymadığından, ortak şablon üzerinde ortak akıl
yaratma ve benzer analiz de yapabilen bir akıl lüksümüz olduğuna göre denemekte
fayda görüyorum.
Aslında akıl lükstür.
Akıldan kastımız “olanı” değerlendirmektir. “Akılsız” vurgusu, olanı
kullanamayan/kullanmayandır kavramın içeriğinde. Tıpkı içimizde olan ve
değerlendirmediğimiz/değerlendiremediğimiz “hiç” lik duygusu gibi…
“Yokluğa” kendimizce anlam yüklerken,
kullandığımız/kullanamadığımız akıl vurgumuz yaşantılarımızda net gösteride
bulunurken, gösteride bulunmayan kısmının ne işe yaradığını bilebilmek büyük
iştir aslında. İşte tam da bu noktada “hiç” lik bilincinin derinlerden
çıkartılmasının önemi ortaya çıkmıyor mu? Yitip gitmeyeceği bilindiğinden…
“Hiç”, “her şeyin” zıddı değildir. “Her şey” varlığa, “Hiç”,
yokluğa tekabül etmez aslında. “Oluş”,
ayrıntıda gizlidir, bulacak olan da ancak akıl ve yürektir .“Hiç” lik
bilincinin oluşmasında varlığın değillemesi değil, yokluğun içinde gözle de
görmeyebileceğimiz varlığı kavramak, kavrama yoluna girebilmek, kavrayacak
akılla iş görebilmek… “Oldum” a doğru yol alabilmeye çalışmak…
Ontolojik çözümlenme tüm insanların ortak ve en önemli
işiyken, “insan” ın varlık nedeni ile tesadüf felsefesi diye bir “şey”in
bulunmadığı da içeriklendirilir. Evrende “boş” yoktur. Hiçbir şey “boş
yaratılmamıştır” temelinde hareket gerektirir.
Hareketin olduğu “yerde” bereketin de olduğu bilinci ile
“hiç” e doğru yol alabilmenin huzurunu taşıyabilen yüreklerle …
Bulursak... Anlaşılmak; mutluluktur…
Evrende “boş” yok, “HİÇ” var “her şeyin” zıddı olmayan…
Kendimce içeriklendirdiğim anlamlar bütününde yazabilmenin /
yaşayabilmenin keyfi sararken üstelik…